Mijn goede voornemen voor dit jaar was om jullie maandelijks op de hoogte te houden over de voortgang van mijn persoonlijke doelen. Hoogste tijd dus voor een eerste up-date.
Doel 1 – fitter worden
Na hier en daar wat proeflessen gevolgd te hebben, ben ik lid geworden van een grote sportschool. De reden was dat ik daar aardig anoniem kan sporten. Waarom anoniem? Omdat mijn behoefte om op elk gewenst moment te kunnen sporten groter is dan iets te doen op het gebied van sport wat ik echt leuk vind. Het werken met apparaten is niet echt mijn ding maar nood breekt wet. Minimaal tweemaal per week ga ik naar de sportschool, doe mijn ding en… ik merk vooruitgang. 
Dat maakt enthousiast en heel langzaamaan begint mijn afkeer van deze manier van sporten af te nemen. Na een goede workout ga ik bezweet en met een voldaan gevoel weer huiswaarts. Daarnaast wilde ik het liefst elke dag even naar buiten voor een wandeling. Groot of klein maakt niet uit. Dat blijkt voor deze fervente wandelaar nog knap lastig. Overigens ligt dat geheel aan mijzelf en de keuzes die ik voor mijzelf maak. Daar is dus nog werk aan de winkel. Voor nu ben ik in elk geval meer dan tevreden met de vorderingen die ik heb gemaakt in deze eerste maand.
Doel 2 – balans – harmonie – vrijheid behouden
Het lijkt voor de meeste mensen waarschijnlijk heel simpel maar voor mij is dit waarschijnlijk toch wel het lastigste doel van dit jaar. Maar ja, wat wil je na zo’n 15 jaar alleen gewoond te hebben? Het samenwonen op zich is overigens totaal niet moeilijk. Heerlijk om elkaar elke dag te zien. Heerlijk om na een dag hard werken samen aan de eettafel te zitten en te vertellen over onze dag. Heerlijk om samen te gaan slapen en samen wakker te worden. Daarnaast voel ik mij hier in dit nieuwe huis helemaal thuis Waar het om gaat, is dat wij een andere manier van communiceren en gewoontes hebben. Een voorbeeld: ik wil alles het liefst op tijd goed geregeld hebben terwijl vriendlief meer van de laatste moment actie is. Dat zorgt bij mij voor de nodige onrust. Wat ik stap voor stap leer, is om de verantwoordelijkheid bij hem te laten als die bij hem hoort en telkens weer mijzelf een duidelijke keuze voorleggen als het een gezamenlijke verantwoording is en ik de keuze heb tussen “nu zelf doen” of “wachten en het vriendlief laten doen”. Het feit dat er altijd een keuze is, geeft vrijheid en dat is wat ik nodig heb.
Een ander voorbeeld: op een maandagavond wilde ik naar de sportschool. Vriendlief zou naar het gemeentehuis gaan. Toen vertelde hij dat zijn dochter die dag naar ons toe zou komen en een paar dagen bij ons zou blijven. Omdat vriendlief een afspraak op het gemeentehuis had en ik dochterlief niet aan haar lot wilde overlaten op zo’n eerste dag in het – voor haar nog – nieuwe huis ben ik niet naar de sportschool gegaan. De dagen daarna kwam er echter steeds iets tussen. Ik begon te balen en zei dit tegen vriendlief. Hij zag het zo: “Jij moet gewoon je dingen doen die voor jou belangrijk zijn, wij redden ons echt wel.” Dat was heel prettig om te horen en niet dat ik nu ineens alleen maar aan mijzelf denk, maar ik voel mij wel minder verantwoordelijk om het iedereen naar de zin te maken en hiervoor mijn behoeften opzij te zetten. Ik mag ook aan mijzelf denken.
Ik heb ook het geluk dat ik thuis werk en mijn eigen tijd in kan delen. Zo komt het wel eens voor
dat ik zomaar tussendoor een lange pauze heb of geen afspraken, waardoor ik ervoor kan kiezen om bijvoorbeeld in de middag naar de bossen of het strand te rijden en in de avond nog wat te doen of het te laten liggen tot de dag daarna. Die vrijheid is mij heel lief en zorgt ervoor dat ik als hooggevoelig persoon mijn balans tussen doen en zijn kan houden.
Doel 3 – aandacht voor mijn praktijk
Wat je aandacht geeft, groeit. We weten het allemaal en hoe leuk is het om dit in de praktijk ook te zien gebeuren. 2016 was qua nieuwe aanmeldingen een slap jaar. Sowieso was ik de eerste maand op vakantie en dus kwamen er geen nieuwe opdrachten bij. Daarnaast ging het met één van mijn opdrachtgevers minder goed en kwamen (en komen) daar minder trajecten vandaan en een werkgever waar ik een opdracht voor deed, ging failliet. Al met al heb ik het gered en kwam het met de verkoop van mijn huis, aankoop en klussen nieuwe huis en uiteindelijk de verhuizing ook wel goed uit. Het was voor mij echter duidelijk dat mijn praktijk wel wat extra aandacht kon gebruiken.
Openstaan voor groei. In de maand januari kwamen daar in één week tijd maar liefst drie nieuwe (particuliere) aanmeldingen binnen. Ook had ik een gesprek met een potentiële nieuwe opdrachtgever. Hoewel dit bureau op zoek was naar iemand die zij in dienst konden nemen, klikte het en werd er aangegeven dat er mogelijk toch ook plaats was voor een ZZP’er. Aankomende vrijdag hebben we een vervolggesprek om de puntjes op de i te zetten.
Een oud-collegaatje en inmiddels ook ZZP’er is in januari langs geweest en zij vertelde mij over het Economisch Netwerk Capelle. Een kijkje op hun website leerde mij dat zij elke eerste dinsdag van de maand aan het einde van de werkdag een netwerkborrel hebben. Dat was gisteren dus toog ik tegen de klok van half zes naar het ontmoetingspunt en trof daar een redelijk grote groep mensen aan die onder het genot van een hapje en een drankje gezellig met elkaar aan het kletsen waren. Hoe nu verder dacht ik en toen merkte iemand mij op als onbekend en knoopte een praatje aan, waarbij hij mij meteen wegwijs maakte in de gang van zaken tijdens deze borrel. Daarna heb ik nog met wat andere mensen, waaronder de voorzitter, kennis gemaakt. Koude acquisitie is voor iedereen heel lastig, voor mij ook. Mij is verteld dat ik van harte welkom ben om nog een paar keer aan te schuiven en te kijken of een eventueel lidmaatschap mij zou aanspreken. De drempel ligt laag en er hing een no-nonsense cultuur dus de volgende keer ben ik er gewoon weer bij.
Wat ik verder doe is werken aan warme acquisitie en aandacht besteden aan social media. Ook 
heb ik de afgelopen maand een geweldig leuke fotoshoot gehad bij mijn oud buurvrouw. Wat een leuke foto’s zijn het geworden, vind je ook niet? Verder leuke acties verzinnen om de aandacht van mensen te trekken, maar vooral ook mijn werk als counselor en (re-integratie)coach goed blijven doen zodat mensen hun doelen bereiken en met een goed gevoel een begeleidingstraject afsluiten.
Tevreden
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik heel blij ben met de resultaten die ik in zo’n korte tijd heb bereikt. Het gevaar zit ‘m erin dat ik daardoor minder mijn best ga doen want het gaat zo goed, maar dat zou niet goed zijn. Ik gun mijzelf het beste dus gebruik ik de verkregen energie om door te gaan en de flow waarin ik zit te vergroten en/of te verdiepen. En wat is er nu leuker dan te kunnen zeggen dat 2017 tot nu toe een topjaar is!
© Coachpraktijk la Chiave – februari 2017